υπολωφώ

-άω, ΜΑ

μσν.

σταματώ για λίγο («ὑπελώφησεν ἡ καταφορὰ τῶν ὄμβρων», Κ. Μανασσ.)

αρχ.

μτφ. (για πρόσ.) ελευθερώνομαι, απαλλάσσομαι από κάτι («ἤδη μὲν παντὸς φόβου ὑπολωφῶντες», Επιφάν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + λωφῶ «σταματώ, λήγω»].